Gedicht Gedicht

Gedicht van Truus van der Roest
Gebeurtenissen in het leven kunnen je aan het wankelen brengen. Het onderstaande gedicht heet dan ook: Wankelend geloof. De tekst die erboven staat is: ‘Ik ben er … Dat blijft voor altijd mijn naam … (Exodus 3: 14 en 15)
WANKELEND GELOOF
God, waar bent U als ik pijn heb
en ik enkel nog verstomd
naar de  zin zoek van het lijden
dat mij zomaar overkomt?
Waarom blijft de deur gesloten
die ik doorgaans als uw kind
in mijn hunk’ring naar uw zegen
wagenwijd geopend vind?
Waarom geeft U mij geen antwoord
en vind ik de uitweg niet?
Hebt U mij alleen gelaten
in mijn nameloos verdriet?
God, wat moet ik toch geloven?
Is uw arm dan toch tekort
om mij werk’lijk te verlossen
nu ik zo geteisterd word
en mijn hart vol bange vragen
zelfs geen enkel teken krijgt?
God, hoe kan ik het verdragen
dat U zo hardnekkig zwijgt?
Is uw liefde dan een dwaasheid
en uw troost een hersenschim?
Heb ik tevergeefs gerekend
op een lichtglans aan de kim?
En toch strek ik in mijn onmacht
weer mijn handen naar U uit …
Bij de mensen ben ik immers
ook op onbegrip gestuit.
God … ach nee, ik vraag geen antwoord.
’t Is genoeg dat U het weet,
hoe ik met gebalde vuisten
in dit onbegrepen leed
toch een weg probeer te vinden
die mij nog eens duid’lijk maakt
dat de glans van uw genade
nooit totaal verduisterd raakt.


 
terug