De kracht van de kerkdienst De kracht van de kerkdienst
De kracht van de kerkdienst
Wat is uw eerste gedachte, als u deze titel leest?
Eén van herkenning? Of: wat een vreemde combinatie kracht en kerkdienst?
De troostende, opbouwende en inspirerende kracht van de kerkdienst was de directe aanleiding om in deze regio een prikkelarme kerkdienst te organiseren.

In haar werk hoorde Margriet van der Meij dat mensen met een Niet Aangeboren Hersenaandoening (NAH) de kracht van de ontmoeting met God en met elkaar in een kerkdienst missen, omdat vieren in een ‘gewone’ eredienst voor hen niet meer mogelijk is. Dat komt door het grote aantal prikkels in een kerkdienst door bijvoorbeeld de duur van de dienst en hard binnenkomende geluiden of verstorend licht.
Mensen, die bijvoorbeeld een ernstige hersenbloeding hebben gehad, moeten vaak veel inleveren in hun sociale leven, hun werk (met bijbehorende financiële gevolgen) en hobby’s. Daar bovenop valt ook de kerkdienst weg, waardoor de ontmoeting met God in de gemeente van Christus verandert en die bron van inspiratie, troost en bemoediging vermindert.

‘Pas als je iets niet meer hebt, realiseer je je wat je mist’.
Dit geldt ook voor het naar de kerk gaan. Het klinkt zo van zelfsprekend: ‘Elke zondag 10 uur open’. Maar dat het is het voor een belangrijke groep christenen dus niet.
Geen eredienst mee kunnen vieren is een heel andere insteek dan veel besproken onderwerpen als sluiten van kerken vanwege financiële problemen en dalend ledental of starten met pioniersplekken.
Niet mee kunnen vieren is radicaal anders dan een keertje de kerkdienst overslaan of alleen bij speciale diensten te komen.

Rond de prikkelarme kerkdienst op 19 januari hoorde ik mensen, die enthousiast waren dat zij een kerkdienst konden meemaken. Ik sprak ouders, die blij waren dat ze met al hun kinderen als gezin een kerkdienst konden bijwonen, omdat voor één van hun kinderen een ‘gewone’ dienst veel te lang is en ze dus altijd moeten opsplitsen. Ook hoorde ik mensen, die zich al verheugen over de volgende prikkelarme kerkdienst (over drie maanden).

Een coördinator van een autismenetwerk schreef me: ‘Ik sprong nog net geen gat in de lucht, toen ik las over de prikkelarme kerkdienst, want ik weet hoezeer mensen met autisme behoefte hebben aan de kerk’.
Hoe groot is onze behoefte aan de kerk? Wie van de lezers van Kerkewerk zegt dat wel eens? Hoe fijn zou het zijn als we de vreugde van de kerkgang rond een ‘gewone’ kerkdienst vaker zouden horen en uitspreken.
Is de vreugde van de kerkgang verminderd en zo ja, wat doen wij er zelf aan om die vreugde van de ontmoeting met God en met elkaar in Gods huis weer terug te krijgen?

De kracht van de kerkdienst ligt in het samenkomen in een ruimte, die door de generaties voor ons speciaal is gebouwd voor de ontmoeting met God en met elkaar om alles wat er in ons leven gebeurt te doorvoelen en doordenken, geleid door Gods heilige Geest. De kracht van de kerkdienst ligt ook in de (Bijbel)woorden, die klinken, in het samen bidden, zingen en stil zijn en bij het ontvangen van de zegen.

We kunnen onze vreugde over de kracht van de kerkdienst in woord en daad uiten door onze persoonlijke getuigenis en door geld te geven voor de actie Kerkbalans of door vrijwilligerswerk in de kerk te doen.
Ik hoop dat de prikkelarme kerkdienst voor ons allemaal een aanleiding is om (opnieuw) de kracht van de wekelijkse kerkdienst in te zien. Dat zou mooi aansluiten bij het thema van de prikkelarme kerkdienst: ‘We hebben elkaar nodig’.
Ik wens ons vele positieve kerkprikkels toe!

Ds. Marjan Zebregs


 
terug