Eenheid in verscheidenheid
Eenheid in verscheidenheid
Eenheid in verscheidenheid Aan het begin van de eredienst spreekt de predikant de volgende vertrouwde woorden uit: ”Onze hulp is in de naam van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft, die trouw blijft tot in eeuwigheid en die nooit laat varen het werk dat Zijn hand begonnen is.” Dit is de begroeting die we horen als we de eredienst beginnen. Wij, als gemeente beantwoorden dat met: “Ere zij de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, als in den beginne, nu en immer en van eeuwigheid tot eeuwigheid. Amen.” Lied 195 in het Liedboek. Aan het einde van de eredienst geeft de voorganger ons de zegen van onze Heer met de woorden: “De Heer zegene u en behoede u. De Heer doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De Heer verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede.” Waarop wij antwoorden: “Amen, amen, amen.” Drie keer: Het zij zo. Stuk voor stuk zijn dit woorden waarmee het geloof in de Heer, onze God, beleden wordt door de predikant en door de gemeente. Deze woorden en zinnen worden uitgesproken in alle gemeenten van de Protestantse Kerk in Nederland, welke kleur die ook hebben. Ook in andere christelijke gemeenten klinken deze woorden, in Nederland en in het buitenland. We kennen allemaal de woorden van Jezus: “Waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.” (Mat. 18:20) Wij komen in zijn naam bijeen. Daarom mogen we weten dat hij in ons midden is. Hij is bij ons allen aanwezig. Ook zijn Geest is in ons midden, want hij heeft ons zijn Geest als trooster nagelaten. Zijn Geest, die ons zijn woorden te binnen brengt en ons inspireert. De woorden van Jezus, die ook gezegd heeft dat hij niets uit zichzelf doet, maar spreekt zoals de Vader het hem geleerd heeft. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest geven zin aan ons leven. Zin en samenhang. Dat belijden wij allen, van welke christelijke gemeente we ook lid zijn. Als we dan allen deze woorden horen en belijden, waarom ervaren we dan ook dat er bepaald niet altijd harmonie is tussen verschillende gemeenten? Hoe is dat mogelijk als Gods Geest in allen werkt? We behoren één te zijn en elkaar te bemoedigen. Eén in Christus, in de verscheidenheid van geloofsbeleving en de verscheidenheid van interpretatie van de woorden uit de Bijbel. Eénheid in verscheidenheid, dat is wat ik ten diepste verlang. Dus geen kritiek uiten op elkaar die scheidt en pijn doet, maar van tevoren goed nadenken en woorden van liefde uiten die samenbinden. Over grenzen heen elkaar oprecht willen leren kennen en elkaar als medegelovige zien. Respect hebben vooral voor elkaars geloofsbeleving. Over grenzen heen reiken. Grenzen die door mensen zijn gemaakt. Elkaar niet in een hokje plaatsen. Het is bijzonder kwetsend als je er vanuit gaat dat de ander of de andere gemeente niet serieus met het geloof bezig is. Wederzijds respect is nodig. Je mag ervan uit gaan dat God de Vader ieder mens waardevol vindt en met ieder mens bezig is. Met iedere gemeente bezig is. Wij kunnen niet zien hoe en we moeten dus oppassen met ons oordeel. De Geest is bij machte oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen. Laten wij haar niet voor de voeten lopen. Laten we naar elkaar luisteren en van elkaar leren. Paulus schreef aan verschillende gemeenten. Dat deed hij op een respectvolle manier. Een manier waaruit blijkt dat hij zag dat God, in Jezus Christus, met die gemeente aan het werk was. In 1 Cor.1:12 en 13 schrijft hij: “Ik bedoel dat de één zegt: ‘Ik ben van Paulus,’ een ander: ‘Ik van Apollos,’ een derde: ‘Ik van Kefas’ en een vierde: ‘Ik van Christus.’ Is Christus dan verdeeld? Is Paulus soms voor u gekruisigd? Of is het in de naam van Paulus dat u bent gedoopt?” Met andere woorden: wees één in Christus. Pollyanna Nienhuis-Buma | ||
terug | ||