Er is een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen; een tijd om te omhelzen en een tijd om zich ver te houden van omhelzen; een tijd om te zoeken en een tijd om verloren te laten gaan, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te werpen; Prediker 3: 3b, 5b – 6 (NBV)

17 februari begint de 40-dagentijd. En dit jaar staat deze tijd in een heel ander perspectief. Vorige jaren was dat voor mij althans een periode van versoberen. Ik houd mij aan de maaltijden en laat alle extra’s achterwege. Geen koekjes, snoepjes, chips, chocola of alcohol. Zo word ik steeds weer bepaald bij wat Jezus voor mij heeft gedaan.

Maar nu in coronatijd voelt versoberen ineens heel anders, we doen niet anders dan ons houden aan beperkingen. Niet aanraken, niet feestvieren, niet uitgaan, geen teamsporten, geen familiebezoek, niet naar de kerk, enz.. en dan ook nog versoberen. Dat is echt teveel gevraagd!

Toch zit er in iedere dag evenveel tijd als toen we die dingen wel konden doen, we hebben alleen een andere invulling gegeven aan de tijd. Met welke activiteiten hebben we deze tijd opgevuld of moeten invullen? Hoeveel tijd met groeien in geloof? Met het lezen van dat boek dat je aangeraden had gekregen, of Bijbellezen. Tijd om te bidden voor dierbaren, de gemeente, het dorp, ziekenhuispersoneel en de regering?

Misschien wel iets waar je nog helemaal niet over nagedacht hebt, want moeiteloos wordt onze aandacht afgeleid door dat wat ons voor ogen komt. Hoeveel tijd kijken we op onze telefoon? Hoeveel tijd gaat er naar televisiekijken, Netflix of online kopen en verkopen?

Wat je tijd en aandacht geeft groeit! Misschien is dit een goede gelegenheid om te kijken waar je meer tijd aan kunt besteden en waaraan minder. De tijd niet uitzitten, maar benutten. Welke actieve stappen kunnen we juist in deze tijd zetten? Groeien in verbondenheid door te spreken, want doordat je elkaar niet kunt knuffelen en elkaar minder kunt zien, moet je meer met woorden laten weten dat je van iemand houdt. Tijd om Bijbel te lezen en te ontdekken Wie God is. Dit kun je ook (online/telefonisch) samen doen, twee weten meer dan één. Meer tijd nemen voor gebed, want meer dan ooit doet het ertoe dat we Gods bescherming en aanwezigheid vragen voor onze geliefden, onze broeders en zusters. Tijd nemen om de telefoon te pakken en niet alleen aan iemand denken, maar die persoon ook even bellen. Tijd nemen om een kaartje te sturen naar anderen waaraan je denkt. Gods Koninkrijk wordt namelijk zichtbaar door ons heen. Als we aan iemand moeten denken, beseffen we dan dat het Gods stille stem kan zijn die ons aanspoort om naar elkaar om te kijken en elkaar vast te houden? Horen we die stille stem of worden we afgeleid?

Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij Hem zullen worden gered en niet veroordeeld. Romeinen 5: 8 – 9 (NBV)

We leven in een uitdagende tijd op weg naar Pasen. Onze Here Jezus heeft zich volledig voor ons overgegeven. Laten we versoberen wat onze aandacht bij God vandaan trekt en vermeerderen wat ons helpt om dichtbij God te blijven en zo toeleven naar het gedenken van het lijden en sterven van onze Heer, dat ons het leven heeft gebracht. Ons is tijd en eeuwigheid gegeven, een kostbaar geschenk, waar we dankbaar en verantwoordelijk mee om mogen gaan.

Kerkelijk werker Rixt de Graaf