‘Twee koffers’ ‘Twee koffers’
‘Twee koffers’ (Een wijs verhaal van ds. Troost, passend bij Hemelvaart)
Zo, u bent op vakantie geweest? En – beviel het?
‘Op vakantie gaan is niets anders dan veel geld uitgeven om armoedig uit twee koffers te leven.’ Aldus de schrijver Maarten ’t Hart, die zelf, naar u begrijpt, nauwelijks of niet op vakantie gaat.
Armoedig uit twee koffers leven …
Twee koffers, ja, daar komt het in de meeste gevallen wel op neer. Je laat bijna al je bezittingen thuis. Alleen het hoogstnodige neem je mee. En waarom? Om een paar weken dat heerlijke gevoel te hebben dat je vrij bent! Maar of je dat nu armoedig kunt noemen …
Het is maar wat je armoedig noemt! De dichter Gerhard Tersteegen zei: ‘Rijk is wie veel heeft, rijker is wie weinig gebruikt; het rijkst is wie veel geeft.’

Armoedig ben je als je altijd maar weer meer wilt hebben, meer wilt kunnen, meer wilt doen. Armoedig ben je als je nooit tevreden bent, nooit van ophouden wilt weten, nooit eens blij bent met wat je hebt bereikt. Armoedig ben je als je nog geen twee weken zonder je alledaagse spulletjes kunt, zonder je vertrouwde potten en pannen, zonder je gouden munten en medailles. Armoedig ben je als je nooit eens los kunt laten wat je verworven hebt.

Begrijp me goed: ik verklaar niet iedereen die in z’n vakantie thuisblijft, voor een armoedzaaier! Stel je voor, dat zou wel heel erg grof zijn. Er zijn mensen die, om welke reden dan ook, niet op vakantie kunnen gaan. En bovendien kan ik me best voorstellen dat er mensen zijn die liever op hun eigen balkonnetje zitten dan, zoals bijna iedereen, in de file staan. Ik kan me best voorstellen dat iemand enorm kan genieten van eigen huisje, tuintje, boompje, beestje. Wie daarvoor kiest, mijn zegen heeft hij! Maar ik bedoel nu even iets anders. Ik bedoel alleen dat leven uit twee koffers helemaal niet armoedig behoeft te zijn. Integendeel. Dat kon wel eens heel rijk zijn, mijnheer ’t Hart!

Waarom rijk in plaats van armoedig? Omdat je met twee koffers een heleboel tijd overhoudt om naar de hemel te kijken. En een heleboel tijd om eens rustig naar moeder aarde om te zien. Goed, ik geef toe, je moet er meestal ook wat geld voor hebben, al behoeft reizen niet duur te zijn. Maar kijk dan eens wat een rijkdom je ervoor terugkrijgt! Vrijheid! Tijd om er te zijn, voor God, voor je medemens, voor jezelf! Armoedig – dat ben je als je afhankelijk wordt van duizend-en-één gebruiksvoorwerpen, dingetjes en datjes, en je je niet meer realiseert dat het in het leven om andere dingen gaat.

Een toerist bezocht in Polen eens een bekende rabbi. De rabbi woonde in een eenvoudige kamer met veel boeken. Meubels had hij echter nauwelijks. In zijn kamer stonden zegge en schrijve een tafel en een bank. ‘Rabbi’, vroeg de bezoeker, verbaasd rondkijkend, ‘rabbi, waar zijn uw meubelen?’Op zijn beurt keek de rabbi zijn bezoeker verbaasd aan en stelde hem precies dezelfde vraag: ‘Waar zijn uw meubelen?’ ‘O’, luidde het antwoord, ‘ik ben hier maar even; ik ben op doorreis.’ ‘Ik ook’, zei de rabbi.

Een mens met twee koffers is soms reuze rijk! Het kan helemaal geen kwaad om van tijd tot tijd te bedenken dat je een pelgrim op Gods wegen bent. En voor de schat van hemelse liefde heb je zelfs niet één koffer nodig …
 
terug